Նոբելյան մրցանակի ռուս դափնեկիրները

Իվան  Պետրովիչ  Պավլով: Ծնվել  է  1849 թվականի  սեպտեմբերի  26-ին  Ռյազան քաղաքում: Մորական  և  հորական  կողմերը  սերում  են  Ռուսական  հոգևորական  տոհմերից; Նոբելյան  մրցանակին  արժանացել  է  1904 թվականին  ֆիզիլոգիայի  ուղղությամբ  կատարած  աշխատանքների  համար:

Իլյա  Իլիչ  Մենշիկով: Ծնվել  է  1845 թվականի   մայիսի  15  Ռուսաստանի  Իվանովա  Խարկովսկոյ  Նահանգում  որը  այժմ  գտնվում  է  ներկայիս  Ուկրաինայի  կազմում: Հորական  կողմը  սերում  է  Մոլդովյան,  բորյսկյան  տոհմերից  իսկ  Մայրը  ազգությամբ  հրեական  տոհմից: Նոբելյան  մրցանակի  է  արժանացել  1908 թվականին  բժշկության  ոլորտում  կատարած  հայտնագործությունների  և  գիտական  աշխատանքների  համար:

Պավել  Ալեքսեիվիչ  Չեռնիկով: Ծնվել  է  Ռուսաստանի  Վորոնեժյան  մարզի  Նոր    Չեգիլյա  քաղաքում  գյուղացու  ընտանիքում: Ծնողները  եղել  են  ռուսական  գյուղացիական  ընտանիքից:Նոբոելյան  մրցանակը  ստացել  է  1958 թվականին    Ֆրանկի և  Տամմի  հետ  բացահայտելով  և  բացատրելով  Չեռնիկովի  երևույթը:

Իլյա  Միխայելովիչ Ֆրանկ: Ծնվել  է  1908 թվականի  Հոկտեմբերի  23-ին  Սանկտ  պետերբուրգում; Ծնողները  ազգությամբ  սերում  են  ռուսական  տոհմերից: 1958 թվականին  Չեռնիկովի  և  Տամմի  հետ  բացահայտելով  և  բացատրելով  Չեռնիկովի  երևույթը:

Իգոր  Եվգենեվիչ  Տամմ: Ծնվել  է  Վլադիվաստոկում  սակայն  ընտանիքը/ պապիկը, Տեոդոր  Տամը  եկել  է  Ռուսաստան  Թյուրինգից/  ծագումով  Գերմանիայից  են: Նոբոելյան  մրցանակը  ստացել  է  1958 թվականին  Չեռնիկովի և  Ֆրանկի հետ  բացահայտելով  և  բացատրելով  Չեռնիկովի  երևույթը:

Լեվ  Դավիդովիչ  Լանդանյ: Ծնվել  է  բաքվում  Ինժիների  ընտանիքում: Ծնողները  ազգությամբ ադրբեջանցիներ  են: 1962 թվականին  արշանացել  է  Նոբելյան  մրցանակին  հեղափոխական  մտքի  համար  ֆիզիկայի  բնագավառում  ստանալով  խտացված  հելիում  հեղուկը:

Նիկոլայ  Գենադեվիչ  Բասով: Ծնվել  է  Ռուսաստանի  Վոռոնեժի  Ուսման  քաղաքում: Ծնողները  սերում  են  ռուսական  ընտանիքներից:Արժանացել  է  Նոբելյան  մրցանակի  ֆիզիկայի  բնագավառում  իր  գործընկերոջ    հետ / Ալեքսանդր  Միխայելվիչ  Պրոխորով/  1964 թվականին  աշխատանքներ  տանելով  քվանատային  էլեկտրոնիկայի  ուղղությամբ,  որը  հանգեցրել  է  էմիտենտների  և  ակցիան  սկզբունքի  զարգացմանը`  ինչպես  նաև  մազերի  և  լազերի  աշխատանքի  բնույթը  բացատրելով:

Ալեքսանդր  Միխայելովիչ  Պրոխորով: Սերում  է  ռուսական  ընտանիքից: Նրա  ընտանիքը  1911  թվականին  Ռուսաստանից  փախչել  և  հաստատվել  է  Աթերոնում  Ավստրալիա  որտեղ  էլ  ծնվել  է  Ալեքսանդրը  1916  թվականին: Սակայն  արդեն  խորհրդային  տարիներին  նրանք  վերադառնում  են  արդեն  Սովետական  միություն   և  մշտական  բնակություն  հաստատում  այնտեղ:  Նա  / Նիկոլայ  Գենադեվիչ  Բասովի/  հետ  տարած  աշխատանքի  համար  արժանանում  է  Նոբելյան  մրցանակի  1964 թվականին  հանգեցնելով  էմիտենտների  և  ակցիան  սկզբունքի  զարգացմանը`  ինչպես  նաև  մազերի  և  լազերի  աշխատանքի  բնույթը  բացատրելով:

Պետր  Լեոնիդովիչ  Կապից: Ծնվել  է  1894 թվականին  ՌուսաստանԻ  Սանկ  Պետերբուրգի Կրոնդշտադ  շրջանում  `ռուսական  ծագում  ունեցող    գեներալի  և  ինժեների  ընտանիքում: 1978 թ. Կապիցը  արժանացել է Նոբելյան մրցանակի հիմնարար գյուտերի եւ հայտնագործությունների համար ֆիզիկայի ցածր ջերմաստիճանի ոլորտում;

Ժորես  Իվանովիչ  Ալֆյոռով: Ծնվել  է  1930 թվականի  մարտի  15-ին  Վիտեբսկում  բելարուսա-հրեական  ընատնիքում: Նոբելյան  մրցանակը ստացել է իր ընկերոջ  Գերբերտ Կռյոմերի  հետ  բացահայտելով  և  զարգացնելով  արագ  օպտո  և  միկրոէլեկտրոնային  բաղադրիչների  հիման  վրա  բազմահաղարդչային և կիսահաղորդչային կառուցների(այսպես ասած  կիսահաղորդչային  հետերոստրուկտուրներ;)

                                    

Վիտալի  Լազերովիչ  Գինզբուրգ: Ծնվել  է  1916 թվականի  հոկտեմբերի  4-ին  Մոսկվայում; Իր  ընկերներ    Ալեքսեյ  Աբրիկոսովի  և  Էնտոնի  Լեգետոմի  հետ  կիսել  է  նոբելյան  մրցանակը գերհոսելիության  գաղափարի  առաջխաղացման  ինչպես  նաև  բացատրման  համար:

Ալեքսեյ Ալեքսեիվիչ  Աբրիկոսով: Ծնվել  է  1928 թվականի    հունիսի  25  Մոսկվայում  ռուսական  ընտանիքում: Իր  ընկերներ  Վիտալի   Գինզբուրգ  և  Էնտոնի  Լեգետոմի  հետ  կիսել  է  նոբելյան  մրցանակը գերհոսելիության  գաղափարի  առաջխաղացման  ինչպես  նաև  բացատրման  համար:

Իվան  Ալեքսեյվիչ  Բունին: Ծնվել  է  1870 թվականի  հոկտեմբերի  22-ին  Ռուսաստանի  Վորոնեժ  քաղաքում: Հորական  և  մորական  կողմը  սերում  են  ռուսական  ազնվական  տոհմից: Նոբելյան  մրցանակի  արժանացել  է  1933 թվականին  գրականության  ոլորտում  կատարած  աշխատանքների  համար:

Նիկոլայ  Նիկոլայեվիչ  Սիմյոնով: Ծնվել  է  1896 թվականի  ապրիլի 15-ին  Ռուսաստանի  Սառատով  քաղաքում: Ծնողները  ազգությամբ  սերում  են  ռուսական  ծագման: Նոբելյան  մրցանակին  արժանացել  է  1956 թվականին  քիմիայի  ոլորտում  կատարած  աշխատանքների  համար;

Բորիս  Լեոնիդովիչ  Պաստերնակ: Ծնվել  է  1890 թվականի  հունվարի 29-ին  Մոսկվայում: Ծնողներից  հայրը  ծագումով  ռուս  էր  իսկ  մայրը  եկել  էր  Օդեսայից (արմատներով  Ուկրաինայից); Նոբելյան  մրցանակի  արժանացել  է  1958 թվականին  գրականության  ոլորտում  կատարած  աշխատանքների  համար:

Միքայել  Ալեքսանդրովիչ  Շոլոխով: Ծնվել  է  1905 թվականի  մայիսի  24-ին  Ռուսաստանի  Ռոստովի  շրջանի  ներկայիս  Շոլոխովիի  թաղամասում; Հայրը  արմատներով  ռուս  էր  իսկ  մայրը  կազակ: Նոբելյան  մրցանակի  արժանացել  է  1965 թվականին  կրկին  գրականության  ոլորտում  ակտիվ  տարած  աշխատանքների  համար:

Ալեքսանդր  Իսահակովիչ  Սոլժենիցին: Ծնվել  է  1918 թվականի  դեկտեմբերի 11-ին  Կիսլովդսկում: Հորական  կողմը  սերում  է  Կովկասից  իսկ  մայրը  ուկրաինայից: Նոբելյան  մրցանակին  արժանացել  է  1970 թվականին  գրականության  ոլորտում  տարած  աշխատանքների  համար:

Անդրեյ  Դմիտրովչ  Սախարով: Ծնվել  է  1921 թվականի  մայիսի 21-ին  Մոսկվայում:  Հայրը  սերում  էր  ռուսական  ընտանիքից  իսկ  մայրիկի  տատիկը  ուներ  հունական  ծագում: 1975 թվականին  արժանացել  է  նոբելյան  մրցանակի աշխարհի  խաղաղության  գծով:

Լեոնիդ  Վիտալիվիչ  Կանտոռովիչ: Ծնվել  է  1912 ովականի  հունվարի  19-ին  Պետերբուրգում: Հորական  և  մորական  կողմը  սերում  են  հրեական  տոհմից: Նոբելյան  մրցանակի  արժանացել  է  1975 թվականին  էկոնոմիկայի  ոլորտում  կատարած  աշխատանքների  համար;

Իոսիֆ  Ալեքսանդրովիչ  Բոռդովսկի: Ծնվել  է  1940 թվականի  մայիսի  24-ին  Լենինգրադում: Հորական  և  մորական  կողմերն  էլ  ունեն  հրեական  ազգություն:  Նոբելյան  մրցանակի  արժանացել  է  1987 թվականին  գրականության  ոլորտում:

Միքայել  Սերգեյեվիչ  Գորբաչով: Ծնվել  է  1931 թվականի մարտի 2-ին  Ռուսաստանի  Հյուսիսային  կովկասում: Հայրը  ազգությամբ  ռուս  է  իսկ  մայրը  ուկրաինացի: 1990 թվականին  արժանացել  է  նոբելյան  մրցանակի  աշխարհի  խաղաղության  գծով:

Կոնստանտին  Ցերգյեվիչ  Նովոսելով:Ծնվել  է 1974 թվականի  օգոստոսի  23-ին  ռուսական  ընտանիքում: Նոբելյան  մրցանակի  արժանացել  է  2010  թվականին  ֆիզիկայի  բնագավառում:

Դժոզեֆ  Ռոտբլատ: Ծնվել  է  1908 թվականի  նոյեմբերի  4-ին  նախկին  եսսեռի  կազմում (Ներկայիս  Վարշավայում:) Ընտանիքը  սերում  է  հրեա-լեհական  տոհմերից: Արժանացել  է  նոբելյան  մրցանակի  1995 թվականին  աշխարի  խաղաղության  գծով:

Լեոնիդ  Սոլոմոնովիչ  Գուրվիչ: Ծնվել  է  1917 թվականի  օգոստոսի  21-ին  Մոսկվայում: Ընտանիքը  ազգությամբ  հրեական  ծագում  ունեն  և  եկել  են  Ռուսաստան  Լեհաստանից: Արժանացել  է  նոբելյան  մրցանակի  2007 թվականի  էկոնոմիկայի  ոլորտում  կատարած  աշխատանքների  համար:

Անդրեյ  Կոնստանտին  Գեյմ; Ծնվել  է  1958 թվականի  հոկտեմբերի  21-ին  Սոչիում  Հոլանդացիների  ընտանիքում: Նոբելյան  մրցանակի  արժանացել  է  2010 թվականին  ֆիզիկայի  բնագավառում  կատարած  աշխատանքների  համար: 

Թմկաբերդի առում

Էսսե

.Դավաճանությունները հիմնականում կատարվում են ոչ  թե դիտավորությամբ , այլ անձի թուլության հետևանքով … Լառոշֆուկո

Ցավալի  է սակայն  այս  խոսքերը  ճշմարիտ  են  և  տեղին  ոմբկա  տիրուհու  համար: Ասում  են  որ  այս  պատմությունը  տեղի  է  ունեցել  իրական  դեպքերի  հիման  վրա: Եվ  այսպես  կիսվելով  ձեզ  հետ  իմ  տպավորությունների  մասին  կարող  եմ  ասել  որ  այս  պոեմում  ինձ  դուր  եկավ  կամ  այսպես  ասած  գերեց  հենց  նրա  դավաճանության  մասը  որտեղ  Թումանյանը  գրել  է`

Պառկած է իբրև Թաթուլ իշխանը

Նազելի կընոջ գըլուխն իր կըրծքին,

Ու իբր ասում է` վեր կաց, իմ հրեշտակ,

Թող, որ սպանեմ ես էդ հըրեշին:

Էսպես է ասում Թաթուլ իշխանը,

Ու զարհուրանքով տեսնում է հանկարծ,

Իրեն սիրելի կընոջ գըլխի տեղ

Օձի գըլուխն է կըրծքին ծանրացած…

Ըստ  իս  Թումանյանը  այս  հատվածում  ցուցաբերում  է  իր  բարձր  վարպետությունը  արտացոլելով  իր  փայլուն  մտքերը: Ինչպես  նաև  չմոռանանք  թե  նա  ինչպես  է  մեզ  ներկայացնում  պոեմը: Նա  ճիշտ  ընտրություն  էր  կայացրել  ընտրելով  հենց  աշուղ: Էլ  ոչինչ  չունեմ  ավելացնելու: Ասածս  ավելորդ  կդառնա: Կարդացեք  և  ինքներդ  կհամոզվեք:

ԿՐԹՈՒԹՅՈՒՆ ԵՎ ԳԻՏՈՒԹՅՈՒՆ

ԿՐԹՈՒԹՅՈՒՆ  ԵՎ  ԳԻՏՈՒԹՅՈՒՆ

Բարև  ձեզ  հարգելի  ընթերցասերներ: Այսօր  միասին  քննարկելու  ենք  և  պարզաբանելու  ենք  թե  ինչպիսին  է  կրթությունը  Հայաստանում: Մինչ  անցնելը  բուն  քննարկման  ծանոթանանք  հայաստանում`  կրթության  ոլորտում  տիրող  վիճակագրությանը:

2012-2013 ուս. տարում Հայաստանի հանրակրթական ուսումնական հաստատությունների ընդհանուր քանակն ըստ իրականացվող հանրակրթական հիմնական ծրագրերի

Մարզ	Ուսումնական հաստատություններն ըստ իրականացվող հանրակրթական հիմնական ծրագրերի
	Ընդհանուր
	պետական	ոչ պետական					պետական	ոչ պետական		ընդամենը
Երևան	197	36					216	37		253
Արագածոտն	121	0					122	0		122
Արարատ	112	0					112	0		112
Արմավիր	118	2					121	2		123
Գեղարքունիք	124	0					126	0		126
Լոռի	163	1					167	1		168
Կոտայք	102	1					104	1		105
Շիրակ	164	5					168	5		173
Սյունիք	117	0					121	0		121
Վայոց Ձոր	50	1					50	1		51
Տավուշ	81	0					81	0		81
Ընդամենը	1349	46					1388	47		1435

2012-2013 ուսումնական տարում Հայաստանում գործել է հանրակրթական ծրագրեր իրականացնող 1435 ուսումնական հաստատություն(համալսարաններ,  դպրոցներ,  մակապարտեզներ  և  այլն ), որից 1388-ը կամ 96.7%-ը` պետական, իսկ 47-ը կամ 3.3%-ը` ոչ պետական: Քաղաքային համայնքներում գործել է դպրոցների ընդհանուր թվաքանակի 39.8%-ը, իսկ գյուղականում՝ 60.2%-ը:

2011-2012 ուսումնական տարվա համեմատ` հանրակրթական դպրոցների ընդհանուր քանակը նվազել է 0.4%-ով: Դպրոցների օպտիմալացման շրջանակներում փակվել են Երևանի թիվ 25, Գեղարքունիքում՝ Բարեպատի, Շիրակում՝ Բարձրաշենի, Վայոց Ձորում՝ Փոռի հիմնական դպրոցները, Արագածոտնում Ապարանի ֆիզմաթ վարժարանը: Շիրակում Ախուրյանի Գյուղակադեմիայի հենակետային վարժարանը և Երևանի ճարտարապետության և շինարարության պետական համալսարանի ավագ դպրոցները միավորվել են համապատասխանաբար Ախուրյանի Ն. Աղբալյանի անվան և Երևանի Մ. Աբեղյանի անվան թիվ 3 ավագ դպրոցների հետ: Նկատեք  առաջին  նախադասության  վերջին  բառին`  բվազում  է: Ստորև  ներկայացված  էր  այն  կրթական  հաստատությունների  քանակը  որոնք  փակվել  են  և  չեն  գործում: Այսինք  պետք  է  լինեն  ինչ-ինչ  պատճառներ  նրանց  փակման  համար: Ես  փորփրեցի  և  գտա  տեղեկություն  այն  մասին  որ  Երևանի թիվ 25  դպրոցը  և  Ապարանի ֆիզմաթ վարժարանը  միացվել  են  մեկ  այլ  դպրոցի  հետ  և  այն  դարցրել  սովորական  միջնակարգ  դպրոց: Կարող  ենք  պատճառաբանել  ինչու: Ես  չեմ  տեսնում  իմաստ  միացնել  երկու  դպրոցներ  և  այն  դարձնել  միջնակարգ: Շարունակենք:

2012-2013 ուսումնական տարում կասեցվել է Երևանի ոչ պետական «Էթերա» տարրական դպրոցի գործունեությունը:

Հայաստանում այս ուսումնական տարում գործել են 13 մասնագիտացված (1 ոչ պետական) և 27 պետական հատուկ հանրակրթական դպրոցներ, որոնք կազմում են դպրոցների ընդհանուր թվաքանակի՝ համապատասխանաբար 0.9%-ը և 1.9%-ը: Հատուկ դպրոցներից 14-ը գտնվում են մարզերում: 2011-2012 ուսումնական տարվա համեմատ` հատուկ հանրակրթական դպրոցների ընդհանուր քանակը մնացել է անփոփոխ: Եթե  նկատեցիք  նշված  չէր  թե  որտեղ  են  շահագործման  հանձնվել  այդ  դպրոցները: Այսինքն  չկա  հաստատուն  փաստեր:

Հայաստանում գործել է 12 տարրական դպրոց, ինչը կազմում է հաստատությունների ընդհանուր քա նակի 0.8%-ը: Տարրական 11 պետական դպրոցները գտնվում են մարզերում, իսկ 1, ոչ պետական դպրոցը, Երևանում:

Հաշվետու ուսումնական տարում Հայաստանում գործել է 461 հիմնական դպրոց, ինչը կազմում է հաստատությունների ընդհանուր թվաքանակի 32.2%-ը: Հիմնական դպրոցներից 306-ը գործել են մարզերում:

2012-2013 ուստարում Հայաստանում գործունեություն է ծավալել առանձին գործող 109 ավագ դպրոց, այդ թվում. 44-ը՝ Երևանում, 3-ը` Արագածոտնում, 4-ը` Արարատում, 6-ը` Արմավիրում, 6-ը` Գեղարքունիքում, 9-ը` Լոռիում, 12-ը` Կոտայքում, 12-ը` Շիրակում, 5-ը` Սյունիքում, 4-ը` Վայոց ձորում և 4-ը` Տավուշում: Դրանցից 10-ը ավագ դպրոցի կարգավիճակ ունեցող ոչ պետական հանրակրթական ուսումնական հաստատություններ են. Երևանի «Գյուղատնտեսական համալսարան» «Հայբուսակ», «Հյուսիսային», «Եվրասիա», «ՄՖԲ» ֆինանսական ակադեմիայի, Գյումրու թիվ 1 կրթահամալիրի, ինչպես նաև «Իմաստասեր», «Այբ» կրթական հանգույցի, «ԱԶՊԱԹ-ՎԵՏԵՐԱՆ» դատական փորձագիտության և հոգեբանության ինստիտուտի, Եղեգնաձորի «Գիտելիք համալսարան հիմնադրամի» ավագ դպրոցները:  Ինչպես  բոլորիս  է  հայտնի  որ  կար  մի  ժամանակ  երբ  հայստանում  միջնակարգ(Դպրոցական )  կրթություն  տևում  էր  10 տարի: Սակայն  մեր  պայծառափայլ  ճակատ  ունեցող  նախարարը  որոշեց  այն  ավելացնել  ևս  երկու  տարով  դարձնելով  այն  12  տարի: Եվ  հերիք  չէ  նաև  հիմնեց  այսպես  ասած  ավագ  դպրոցներ  որոնք  իփր  թե  տալիս  են  միջնակարգ  դպրոցներից  ավելի  լավ  կրթություն: Սակայն  եկեք  շրջանցենք  այս  թեման  որովհետև  անվերջ  կարող  ենք  այն  քննադատել  և  շարունակենք:

Հայաստանում գործող 109 ավագ դպրոցները կազմել են դպրոցների ընդհանուր թվաքանակի 7.6%-ը:

Նախորդ տարվա 18-ի փոխարեն գործել է 16 վարժարան, ինչը կազմում է հաստատությունների ընդհանուր քանակի 1.1%-ը: 

Հայաստանում գործել է 837 միջնակարգ դպրոց, ինչը կազմում է հաստատությունների ընդհանուր քանակի 58.3%-ը, որից 790-ը` մարզերում: 2011-2012 ուսումնական տարվա համեմատ` միջնակարգ դպրոցների ընդհանուր քանակն աճել է 4.8%-ով: Ինչպես  վերևում  նկատեց  որ  միայն  միջնակարգ  դպրոցների  քանակը  ավելացել  է  շուրջ  5%-ով: Արդյոք  դուք  ճիշտ  չեք  գտնում  որ  տվյալ  փահին  մենք  պետք  է  շատացնենք  ավագ  դպրոցների,  բարձրակարգ  համալսարանների  քանակը: Ավաղ;

Մինչև 100 սովորող ունեցող հանրակրթական ուսումնական հաստատությունները կազմում են հաստատությունների ընդհանուր քանակի 28.8%-ը: Իսկ 1001 և ավելի սովորողներ ունեցող հաստատությունները` 36.3%-ը: Այսինք  տվյալ  ցուցանիշը  մեզ  ասել  է  տալիս  որ  դպրոցներում  աշակերտների  քանակը  անհավասար  է  տեղաբաղշված,  որի  պատճառը  ենթադրում  եմ  որ  կրթության  որակն  է:

Դպրոցների օգտագործման միջին գործակիցը (ուտիլիզացիա) 53.9%-ն է, ընդ որում, ամենացածր ցուցանիշը՝ 42,4%-ը Վայոց Ձորում, իսկ ամենամեծը՝ 60.8%-ը՝ Շիրակում:

Հանրակրթական հաստատությունների շենքերի 42.7%-ը գտնվում է բավարար վիճակում, 19.7%-ն ունի ընթացիկ նորոգման կարիք և 37.6%-ը` հիմնանորոգման կարիք: Ահա  ամենածեծված  թեման: Սրա  վերաբերյալ  կարելի  է  շատ  թուք  ու  մուր  անել: Ինչու  է  նախարարությունը  կառուցում  նոր  դպչոցներ  մինչդեռ  վերևի  ցուցանիշները  կռում  են: Կամ  ասենք  կառավարությունը  հսկայական  տարածքներ  է  տրամադրում  այն  էլ  անվճար  կառուցելու  մեկ  բարձրակարգ  դպրոց  որի  փոխարեն  կարող  էիր  կառուցել  մի  քանի  դպրոց:  (Խոսքը  գնում  է  Դիլիջանի  դպրոցի  մասին ); Լավ  ասենք  կառուցեցին  այդ  դպրոցը  սակայն  այնտեղ սովորելու  է  ընդամենը  10%  հայեր: Ես  նույնիսկ  համոզված  եմ  որ  նրանք  ճիշտ  որոշում  են  կայացրել: Այո: Միայն  դեբիլն է  ընդունակ  տվյալ  քայլին: Ես  ուղղակի  ասելիք  չունեմ: Բրավ~Օ:

Կարծում  եմ  որ  այս  տվյալները  ներկայացված  են  ճշգրիտ,  որովհետև  չեմ  կարծում  որ  կրթության  և  գիտության  ոլորտը  կարող  է  ուտել  այնքան  փող  ինչքան  հհ  պետական  բյուջեն: Լավ  հիմա  անցնենք  մի  քանի  ծեծված  թեմաների: Մենք  գալիս  ենք  կրթական  հաստատություններ  որպեսզի  ստանանք  որակյալ  և  բարձրակարգ  կրթություն: Սակայն  մեզնից  յուրաքանչյուրը  կարող  է  փաստել  որ  դա  այդպես  չէ:  Կամ  ասենք  լավ  ավարտում  ենք  միջնակարգ  կրթությունը  և  ընդունվում  բուհ: Ստանում  ենք  կարելի  է  ասել  դպրոցից  մի-քիչ  տարբերվող  կրթություն: Լավ  հետո: 

Վերջում  ինչ  է  լինելու: Ինչ  մասնագիտություն  եմ  ես  ձեռք  բերելու: Ով  եմ  դառնալու: Ես  կարծում  եմ,  ոչ  թե  կարծում  եմ  այլ  վստահ  եմ  որ  Հայաստանում  կրթությունը   ամենացածր  որակի  է: Եվ  այդ  ամենը  փաստում  են  արդեն  ոչ  թե  մեր  այլ  աշխարհի  տվյալներ: 

Հայկական  համալսրանաները նույնիսկ  չեն  ընդգրկվել  լավագույն  300  համալսարանների  ցանկում: Այս  ամենը  տեղիք  է  տալիս  մեզ  որ  մտածեն  մեր  գալիք  սերնդի  մասին  և  սկսենք  քայլրեր  ձեռնարկել  բարձրացնելով  հայկական  կրթության  մակարդակը: Շնորհակալություն: